O jak Ola i inne kamienie:)

Dzisiaj kamienie na literkę O. To nie jest jakaś nowa seria, z tym, że grupuje je pod względem pierwszych liter. Raczej przypadek. Choć podobno przypadków nie ma:)
Onyks - cenna odmiana agatu o równoległym ułożeniu warstw, na przemian białej i czarnej. Nazwa pochodzi z greckiego onix i oznacza pazur (paznokieć, racica): nawiązuje do twardości, wyglądu i ostrych krawędzi tego minerału. Z chemicznego punktu widzenia onyks to po prostu kwarc czyli dwutlenek siarki (SiO2). Jest kamieniem twardym, w skali Mohsa jego stopień twardości to 7 na 10 (co oznacza, że nie można go zarysować nożem ani stalą narzędziową, sam natomiast rysuje szkło). Biało-czarny onyks jest często nazywany zwyczajnym, arabskim lub czarnym.Onyks występuje również w kolorze zielonym i białym. Przynależący do znaku Koziorożca. Znany już w starożytności. To właśnie onyksu najczęściej używano do wyrobu kamei i pieczęci. Obecnie wykonuje się z niego miniaturowe rzeźby i intaglia, szlifuje w formie paciorków (jeżeli chodzi o rzeźby to na przykład w Turcji jest takie rzeźbowe zagłębie:)). Jest doskonałym materiałem do inkrustacji (wykładanie jakiejś powierzchni odpowiednio przyciętymi płytkami). Stanowi poszukiwany kamień kolekcjonerski, a także jubilerski i ozdobny. Od czasów starożytnego Egiptu onyks barwiono, aby podkreślić jego barwę. Większość onyksów wytwarzano zanurzając agat w roztworze cukru, a następnie podgrzewając go w kwasie siarkowym, aby zwęglić cząsteczki cukru. Już w starożytności uważano onyks za kamień szczególnie szczęśliwy i właśnie z tego minerału wykonana była osobista pieczęć cesarza Chin (poddanym cesarza zabroniono posługiwać się tym samym kamieniem pod karą śmierci). Podobno onyks poprawia słuch :) nie wiem jak to się ma do tego, że używał go tylko cesarz Chin, to znaczy, że pilnie słuchał swoich poddanych?? Myśląc intensywnie o zakupie wyrobu z onyksu warto zwrócić uwagę na kilka rzeczy:
Po pierwsze, najbardziej cenione są trzy odmiany kolorystyczne onyksu:
- onyks zielony z ciemnobrązowymi żyłkami;
- onyks jasnobrązowy z ciemnobrązowymi żyłkami;
- onyks biały, żyłkowany i gładki.
Po drugie, oceniając jakość wyrobów, przedmioty z onyksu brązowego i białego należy oglądać pod światło. Widoczne wewnątrz prążki powinny być ułożone w tym samym kierunku. Jeżeli natomiast przypominają nieregularne pęknięcia, to mamy do czynienia z alabastrem. Wyroby z prawdziwego onyksu są również bardziej wytrzymałe od alabastrowych i nie powinny pęknąć przy upuszczeniu na ziemię. Z kamieniami jest często tak, że aby sprawdzić ich prawdziwość trzeba je naruszyć. To może jednak nie spodobać się sprzedawcom, zupełnie nie wiem czemu mogą być bardzo zirytowani...


Opal afrykański jest to opal pospolity, ale dość pełno go w sklepach internetowych, więc może wspomnę coś na jego temat. Co prawda sama niewiele wiem. Jak widać na zdjęciu jest nieprzezroczysty i nie wykazuje gry barw. O mlecznej barwie poprzecinany w niektórych miejscach brązowymi, zielonymi czy szarymi wyrostkami. Skąd pochodzi wiadomo, jak sama nazwa wskazuje.



Opalit to taki przedsmak jednego z fajniejszych kamieni opalu:)- opalit jest to syntetyczny kamień, czyli stworzony w laboratorium. Nazwa pochodzi nie od opalu jak by się wydawało a od zjawiska opalizacji- efektu optycznego charakteryzującego się piękną grą barw w postaci kolorowych odblasków, zmieniających się w zależności od kąta obserwacji. Jest na pewno substytutem opalu dla tych, którzy nie mogą wydać wszystkich swoich oszczędności dla jednego kamienia.


Opal - mineraloid z gromady krzemianów. Etymologia nazwy : sanskryckie upala = drogi kamień, kamień szlachetny; bądź od gr. opallios (łac. opalus) = widzieć zmianę (barwy). Występuje w skupieniach groniastych, kulistych, nerkowatych, tworzy naskorupienia, żyłki, inkrustacje, konkrecje i szkielety przestrzenne (opoki), tworzy pseudomorfozy. Nie wykształca kryształów, jest zestaloną koloidalną krzemionką z zawartością wody wahającą się w granicach 3- 10%. Często występują wrostki różnych minerałów (np. opal mszysty) oraz inkluzje gazowe i ciekłe. Opal jest najbardziej znanym naturalnym kryształem fotonicznym. Niektóre odmiany wykazują charakterystyczne zjawiska optyczne. Opale powstają w wyniku działalności wody w skorupie ziemskiej. Jest to produkt procesów hydrotermalnych niskich temperatur, metasomatycznych i wietrzeniowych. Spotykany jest w skałach magmowych oraz w skałach osadowych, w osadach gejzerów i gorących źródeł. Jest składnikiem wielu skał osadowych. Głównym producentem szlachetnych opali mlecznych i czarnych jest obecnie Australia, gdzie pokaźne złoża występują w stanach Queensland, Nowa Południowa Walia. Drugim światowym producentem szlachetnych opali mlecznych i czarnych jest Brazylia. Opal szlachetny należy do najcenniejszych, najdroższych kamieni szlachetnych. Wartość kamieni zależy od ich wielkości, atrakcyjności zabarwienia lub wzoru barwnego, oraz tzw. gry barw (opalescencji). Efekt, który powoduje opalizację, polega na zjawisku załamania, rozszczepienia i odbicia światła na małych kulkach krzemionki znajdujących się wewnątrz mineraloidu. Warunkiem koniecznym do wywołania takiego efektu jest obecność „uporządkowanych” struktur trójwymiarowych (rodziny równoległych płaszczyzn), zaś intensywną grę barw warunkuje najgęstsze ułożenie elementów tworzących owe płaszczyzny odbłysku. Za najcenniejsze i najbardziej poszukiwane uznaje się powszechnie opale czarne, ponieważ ciemne tło najlepiej uwidocznia barwne refleksy świetlne. Wadą opali jest ich duża wrażliwość na zmiany temperatury oraz postępujący stale proces dehydratacji, który może spowodować pękanie kamieni. Wzmianki o jubilerskich opalach pojawiły się pod koniec istnienia starożytnej Grecji, kamień ten był dobrze znany Rzymianom, którzy importowali go z Indii i być może z rejonu Dacji – dzisiejszej Rumunii. Co najmniej od XI wieku działały kopalnie wyjątkowej klasy opali szlachetnych na terenie ówczesnych Węgier, a dzisiejszej Słowacji. Kopalnie te zresztą istniały aż do 1920, a wiele opali węgierskich zostało włączonych w skład klejnotów cesarskich Habsburgów przechowywanych do dziś w Wiedniu. Po wyczerpaniu się złóż indyjskich i węgierskich, odkryto nowe wielkie złoża w Meksyku (1857) i Australii (1849, w stanie Queensland), ale eksploatację w obu krajach złóż rozpoczęto dopiero pod koniec lat 70. XIX wieku.
Tak wygląda opal "praktycznie" po wydobyciu. Typy opali to: niebieski, mleczny, ognisty, pawiowy, zielony, złoty, różowy. Opal jest dla mnie jednym z najbardziej fascynujących kamieni. Kiedyś pracując w sklepie jubilerskim poznałam sympatyczną Polkę, która wraz z mężem wydobywała opale i diamenty w Australii. Zaczynali tak jak każdy "górnik", który szuka swej wymarzonej wielkiej żyły. Kupuje kawałek ziemi, wyznacza granice i kopie, kopie, kopie. Aż znajdzie bryłkę tęczowego kamienia. Albo i nie. Historie jakie opowiadała i pasja, którą było czuć w każdym słowie sprawiła, że pokochałam opale z całego serca. !Tutaj! -dla tych, którzy chcą dowiedzieć się więcej. Ale się rozmarzyłam o kamieniach wyciętych z tęczy:)