Dzisiejszy odcinek sponsoruje literka K

Generalnie jakbym się uparła to mogłabym opisać wszystkie kamieni o których myślę po kolei. Ale stwierdziłam, że wtedy post ciągnął by się na kilometry a Wy przecież nie macie kilometrowych butów i może ktoś by się zgubił- lost in translation. Oprócz przeogromnie ciekawej burzy, która poderwała na nogi pewnie wszystkich w Gdańsku o uroczej godzinie 5 rano, miasto nie odczuło żadnych oznak zbliżającego się końca świata. A zbliża się nieuchronnie. Wiem na pewno a skąd, a stąd, że właśnie kończę czytać książkę informatyczną, najtrudniejszą w moim życiu. Sama jestem z siebie dumna i tylko słyszę od rodziny: Koniec świata!! Ola czyta informatołowską książkę i coś z niej rozumie:)) Niesamowite. A wracając do tematu:

Karneol (Karniol) - gemmologiczna nazwa czerwonej, półprzezroczystej odmiany chalcedonu. Nazwa pochodzi od łac.carnis = ciało, mięso. Mam taką teorie,że te nazwy nadawane w średniowieczu nie tylko kamieniom jak zauważyłam są dość obrzydliwe. Ludzie żyli wtedy bliżej natury i nic co ludzkie nie było im obce. A poza tym te nazwy oddawały prawdziwy charakter owych przedmiotów i nie bano się obrzydliwych skojarzeń. Po prostu wtedy nie było marketingu, który wszystko pięknie opakowuje żeby sprzedać. Wracając do karneolu jest brązowoczerwoną, przeświecającą lub nieprzezroczystą odmianą chalcedonu. Ponieważ karneol jest nieprzezroczysty, rzadko można w nim zobaczyć wtrącenia. Płynne wtrącenia w kształcie kropli nadają mu lśniący połysk. Karneol wykazuje zdolność do białoniebieskiej fluorescencji w świetle ultrafioletowym. Odmiana pochodząca z Indii świeci zielonkawożółtym światłem. Chromoforem jest w nim żelazo – wrostki tlenków i wodorotlenków żelaza (przeważnie goethytu i hematytu). Wskutek podgrzewania barwę można pogłębić. Większość oferowanych dziś karneoli to barwione i następnie poddawane działaniu wysokiej temperatury agaty. Naturalny karneol pod światło wykazuje pierzasty podział barw, zaś barwiony - sferowość.

Kryształ górski inaczej: Kryształ skalny. Nazwa pochodzi od greckiego słowa – krystallos, pierwotnie znaczącego lód. Grecy uważali, że jest on kryształem lodu nadnaturalnie zamrożonym i przez bogów zesłanym na ziemię. Określenie kryształ stosowano przez stulecia tylko w odniesieniu do kryształu górskiego. Znane są kryształy górskie o masie wielu ton, lecz kamienie warte oszlifowania zdarzają się dość rzadko. Nieskazitelna czystość, silny połysk sprawiły, że był on często utożsamiany z diamentem; stąd wiele nazw nieprawidłowych jak: diament alaskański, bohemiński, islandzki, meksykański lub marmora. Niekiedy występują w kryształach inkluzje obcych minerałów: goethytu (kwarc gwiaździsty), złota, pirytu, rutylu, turmalinu. Sławne są małe, przezroczyste jak woda kryształy z marmurów Carrary (Włochy) i tzw. diamenty z Herkimer (okręg Herkimer w stanie Nowy Jork – USA) Jego średnica nie przekracza 1 cm. Jeżeli interesujecie się ezoteryką to kryształ górski jest uważany za klucz do otwierania naszych centrów energetycznych. Nie wiem czy je później zamyka, żeby przewiewów nie było:).


Kwarc (dawniej kwarzec) – minerał z gromady krzemianów. Nazwa pochodzi: od starogermańskiego kwarr (quarz) = zgrzyt – tak określali ten minerał niemieccy górnicy lub słowiańskiego kwardy = twardy (kwarda = kwarzec). Kwarc jest kruchy, przezroczysty; może być bezbarwny i może tworzyć wiele barwnych odmian.
Czysty, bezbarwny kwarc nazywany jest kryształem górskim lub skalnym. W starożytnym Rzymie dużych kryształowych kul używano do chłodzenia dłoni[potrzebne źródło].
Kwarc często zawiera inkluzje gazowe, ciekłe oraz stałe.
Inkluzje stałe, spowodowane przez różne minerały powodują zróżnicowanie barwy oraz wywołują ciekawe efekty optyczne. Kwarc posiada wiele odmian takich jak: agat, agat mszysty, fioletowy ametyst, jasnozielony awenturyn, chalcedon, zielony chryzopaz, żółty cytryn, heliotrop, jaspis, karneol (krwawnik), krystobalit, bezbarwny kryształ górski, brązowy kwarc dymny, niebieski,różowy, szafirowy, tęczowy, onyks. I kilka innych.